Eskueran izanez gero, simaurra erabili. Beti ere ondua, ongi egindakoa. Gutxi baldin baduzu, honoko trikimailu hau ez da txarra: simaurra oihalezko edo sare trinkoko zaku batean jarri eta urez betetako ontzi batean sartu. Astebete utzi, simaur zakua atera eta ur horrekin baratzea ureztatu. Ura biziegia dagoela irudituz gero, arintzeko ur gehiago nahasi. 

Baratzea bertan ongarria egiteko ohitura hartu behar da. Etxera daramagun uztarekin batera hondakin organiko ugari sortzen da: azalak, hosto kaskarrak, zortenak, txortenak, zarbak, zuztarrak.... Lurra prestatu behar denean, hiratu aurretik zopizartu edo izakitu egin behar da, azalean aitzurrarekin jo eta belarrak eta haien axaleko sustraiak kenduz. Lur pixka batekin nahasian geratuko diren belar "gaizto" hondar horiek ere oso egokiak dira usteldu eta ongarri bihurtzeko. Lur ustela esaten zaio: hondakina ongarri. 

Simaurra. Satsa, kortaitza, gorotza, izen ugari du euskaraz simaurrak. Aziendaren etzalekuan azpitarako jarritako inarukina eta gainean haiek egiten duten kakarekin eta pixarekin sortutako nahasketatik sortzen da simaurra. Inaurkinak era askotakoak izan daitezke: garoa, belarrak, zerrautsa, txirbila, arto zuztarrak edo zurikinak, orbela... Azpiak egin edo ateratzean, simaurra izango dena ateratzen da, ukuilu, korta edo bordatik simaurtegira. Han onduko da. 

Simaurra freskotan erabil daiteke. Lurrari eman eta bertan ustelduko da. Landare batzuk kaltetu ditzake ordea. Argi ibili. Jenerealean luartu egiten da, hau da, ondu. Hori da simaurtegiko edo luartokiko lana. Horrekin simaurraren bueloa erditik behera jaitsiko dugu, nahastuta daramatzan gaitz eta izurriteen arrastoak garbituko dira eta landareentzako jakiak egonkortu egingo ditu. 

Simaurtegia aterpea izan ohi da. Simaurra ondu egin behar denez, mikroorganismo ugarik lan egin behar dute. Onena lurraren gainean bertan pila egitea da. Irakin egin behar du, berotu egingo da eta egokiena 45-60º C izatea da. Tenperatura hortik gora abiatzen bada, pila busti. Ilbeherero irauli egiten da, irakinaldia ona izan dadin. Trinkoa eta itoa badago inaurkin gehiago nahastu, airea izatea behar-beharrezkoa du. Behin irakinaldia amaituta, bake-bakean utzi, estalita, euriak haren osagai onenak eraman ez ditzan. Simaur pilaren ondoan  sortzen den minda, ur beltza, oso ona da ureztatzeko eta landareak indartzeko. Inguru horretan izaten dira menda eta osenei galdetu bestela. Simaur pilan zizareak nagusi direnean eta han-hemenka belarrak jaiotzen direnean erabiltzeko moduan dago. 

Zenbait tokitan aparteko inaurkin batekin geruzatan jarri eta luartzen da, horretarako sortutako luartokietan. Gehienetan otearekin. 

Simaurrak aberastasunez janzten du lurra. Ongarri onenetakoa da: mineral eta jaki ugari izateaz gain milioika bizidunez hornituta dago. Horrek denak lurrari bizia erantsiko dio. Baratzeetan erabiltzen den dosia lur motaren araberakoa da. Lur buztintsuetan metro koadroko pare bat kilo luar heldu. 

Kontuz, hala ere, gaindosiekin: ongarri organikoek (simaurra, luarra...) nitrogeno asko dute eta, hobe beharrez, behar baino gehiago eman eta porru hazi ederrak egiten dira. Nitrogeno gehiegiak landarearen mastrati ikaragarrizko indarra emango dio, baina beste jaki batzuk lurretik ezin hartuko ditu eta handia bai baina ahula izango da zeharo. Landare horiei erasoko diete azkarren gaitzek eta izurriteek: guri-guriak, baina babesgabeak. 

Azienda bakoitzaren simaurra berezia da, eta are bereziagoa izan duen larre edo jatenaren arabera. Aziendaren bizimodua nolakoa, simaurra halakoa. Pentsuaren, eman zaien botikaren eta oro har elikaduraren arabera simaurra behar bezala ondu eta luartuko da eta heldu ezinik ibiliko da. Hona simaur batzuen ezaugarriak: 

Simaurra zein luarra aberastu dezakegu. Garoa nahasten badiogu magnesioa gehituko diogu. Zolda-belarra edo errautsa emanda, potasioz osatuko da.