Azken asteko sapa lehergarri egunetan gure zereginen egitarauak aldatu beharrean aurkitu gara. Freskura erlatibo batek seietan atera gaitu ohetik, gosaldu eta lan gehienak bederatzietarako plegatu ditugu eta hamarretan jalgi gara oinezko ibilaldia egitera. Eta ez ginen bakarrak karriketan eta ibai hegietan zanpa-zanpa joanki.

Aspaldian aipatu aldaketa klimatikoaren zantzuak materializatzen ari direlako sentsazioa daukagu, hor dago mamua, beldurtzen gintuen muga, nahiz eta ongi dakigun ez garela batere prest kanbiamendu horri buru egiteko. Egia da, halaber, egitura mediatiko osoa sartua dela egoera klimatikoaren ukatzeko halako logika morbido batean, betiere, segur delako jende xeheak eta geriza gabeak dituela zakur-beroaren ondorioak pairatuko.

Termometroak berrogei gradu hurbil markatzen dituelarik, etsipen moduko zerbaitek hormatzen gaitu: ez dugu deus egiten ahal, asumitu behar dugu, egokitu ala hil. Europa mailan, jadanik, kasik berrehun mila jende hiltzen da beroagatik.

Egia da “lur hotzaren” azpian freskoago egiten duela...