Zentral nuklearrak ixteko egutegiaren aurkako legez besteko proposamena zazpi botoko aldearekin onartu dute, eta herrialdeko parke nuklearraren errealitateari buruzko onarpen faltsuetan oinarritzen da. Ecologistas en Acción taldeak parte hartzen duen Mugimendu Iberiko Antinuklearraren ustez, zentralen funtzionamendua 40 urtetik gora luzatzeko eskakizunak gutxietsi egiten du sistema zahartuekin jarduteko arriskua handitzea. Ekipoen ikuskapenak eta eguneratzeak oso zehatzak izan arren, erreaktorearen nukleoa edo euspena bezalako sistema kritikoak ezin dira berritu. Almarazko bi erreaktoreek, Asco I.ak eta Cofrentesek, gainditu dute muga hori, eta Asco II .ak datorren urtearen erdialdean gaindituko du.
Nolanahi ere, bizitza hedatzeak enpresa jabeen milioi askoko inbertsioak eskatzen ditu, baimenen baldintzak betetzeko. 2019an ixteko plan bat borondatez adostu bazuten, irabazien balantzea kontuan hartu zuten, eta ez zuela konpentsatzen erabaki zuten. Espainian kostu horien irismenari buruzko informaziorik ez badago ere, jakina da Almaraz, Doel 4 eta Tihange 3ren pareko potentzia duten Belgikako bi erreaktore 10 urtez luzatzeak 2.500 milioi euro arteko kostua izango duela. Garoñaren berritzearen kasua ahaztu gabe (Almarazen potentziaren erdia baino gutxiago) beste 10 urterako, 200 milioi euro baino gehiagoko inbertsioa eskatzen baitzuen.
PPren, Voxen eta UPNren papera enpresen zerbitzariena izan da, jarduera nuklearrari dagozkion tasak eta zergak murriztera behartzeko. Arazoa ez da altuegiak direla, baizik eta elektrizitate nuklearra ez dela lehiakorra eta Estatuak zergak jaitsiz diruz laguntzea nahi duela. ERCk eta Juntsek, abstentzioarekin, enpresen interesak herritarren interesen gainetik jartzen dituen jarrera zinikoa defendatzen dute. Itxiera nuklearra beharrezkoa da hitzetatik haratago doan trantsizio energetikoa lortzeko, justua eta parte-hartzailea, biodibertsitatea errespetatuko duena eta solidarioa izango dena.
“Hain tragikoa ez balitz, barregarria izango litzateke proposamena defendatu zuen PPko diputatuak Estatu espainiarrak gas errusiarrarekiko duen mendekotasunaz hitz egitea, Estatuko zentral nuklearrek behar duten erregaia egiteko erabiltzen duten uranioaren % 30 errusiarra denean”, adierazi du Mugimendu Iberiko Antinuklearrak.
Parke nuklearrak sortzen dituen jarduera altuko hondakin erradioaktiboak, erregai gastatua, 125 tona uranio inguru handitzen dira funtzionamendu-urte bakoitzeko. Beraz, hondakinen kudeaketa garestitu egiten da eragiketa luzatzen denean. Enpresa nuklearrek beren kudeaketarako egiten duten ekarpenak hazi egin behar du, ez murriztu. Hondakin Erradioaktiboen Funtsa finantzatzeko erabiltzen den elektrizitate nuklearraren gaineko tasa % 30 igo da 2019tik, eta kopuru hori ez da nahikoa bermatzeko Estatuak ez duela dirurik jarri behar kudeaketa horretarako zentralak itxita daudenean. Ezin da ahaztu 2005. urtera arte enpresek ez zutela ordaindu beren hondakinengatik, herritarrek egin zuten argiaren ordainagirian.
Nuklearrek ere CO2 isurtzen dute. Erregai-kargek isuriak dakartzate. Uranio-pastilla bat izateko prozesu guztiek (meatzaritzatik uranioa aberastu eta garraiatzera) erregai fosilak erabiltzea eskatzen dute. Eraikuntzaz gain, zentrala ixtea eta hondakin erradioaktiboak tratatzea. Isurketa horiek potentzia bereko ziklo konbinatuko gas-zentral baten isurketen % 15 inguru dira. Baina eolikoak baino % 600 handiagoak dira.
Mugimendu Iberiko Antinuklearrak ordezkari politikoek herritarrak defendatzea eskatzen du, eta ez enpresen interesak. Beharrezkoa da potentzia nuklearra modu ordenatuan baina presaz ixtea.
EMAN HARTURAKO:
Zirkuitu ibilbidea 2, Industrialdea 15
20160 Lasarte-Oria. Gipuzkoa. Euskal Herria
bizibaratzea@bizibaratzea.eus
+34 943371545