Aurreko Konferentzian, Carlos Taibo, Antonio Aretxabala eta Antonio Turielekin «Trantsizio faltsua azaleratuz», ideia asko nabarmendu zitezkeen.

(Tolosaldeko Ataria-ko Amalurra irratsaioan azaldu dugu ideia hori)

Eskainitako idei horietatik guztietatik harrigarria izan zen Antonio Turielek planteatu zuen berriztagarrien hedapena amaitzen ari zela: «Esto se ha acabado» (Hau amaitu da), bota zuen. «Beraz, kontuz ibili, erroten eta gainerakoen proiektuak amaitu egingo baitira. Planteatzen ari diren txorakeri guztiak amaitu egingo dira. Astinaldiak izango ditu, batzuk desatseginak», jarraitu zuen.

Pentsa genezake hitz politak besterik ez zirela, desio hori duen publikoa pozik uzteko, makro-proiektu horiek beren inguruko ekosistema eta paisaiekin ez amaitzeko. Baina egia esan, egun horietan baztertuak ziren proiektuen berri pilatu egin zen.

Berak ere planteatu zuen berriztagarrien nazioarteko enpresa erraldoiak, Statkraftek, arazoak zituela: «EEE bat iragarri du. Ikusten da hau ez dela pagotxa. Azkenaldian ikusten ari gara eoliko handiak errentagarritasun-arazoak izaten ari direla itsasoan eolikoarekin, lur barruko eolikoarekin eta abarrekin. Fotovoltaikoa ez dizuet azaltzen, baina alde horretatik. Hau amaitu da».

Euskal Herrian ondo dakigunez, Statkraftek aerosorgailuen proiektu kolosal horietako bat zuen: Piaspe, Azpeitia, Zestoa eta Errezil gailurretako proiektu eztabaidagarria, Pagoeta, Izarraitz eta Hernio-Gazume parke naturalen eremuan. Badirudi ez duela aurrera egingo, baina ez bakarrik Statkraften zailtasun ekonomikoengatik, baita Eusko Jaurlaritzak lehenago, abuztuan, ingurumen-baimena ukatu ziolako ere.

Lehenago Itsarazeko proiektua izan zen, baita Statkraftekoa ere, Aramaio eta Eskoriatzako barrutietan, eta hura ere ezetsi egin zen. Baita Enkarterriko parke eolikoak ere: Blackstonekoa 2024an, eta Haga 1 eta Haga 2koa abuztuan (2025). Izan ere, hitzaldia eman zen garaian, beste 10 proiektu gehitu ziren Euskal Herrian. Jakina, beste askok aurrera jarraitzen dute eta proiektu berriak agertzen dira, baina hitzaldiaren ondoren pentsatu dugu Turielek esaten zuen hori egia izango ote zen, edo hasita dagoen zerbait progresiboa izango ote zen.

Dena dela, edozer dela ere, argi dago ezin dugula besoak jaitsi, ezta erlaxatu ere, asko geratzen baitira. Eta, batez ere, kasu askotan herritarren presioa izan delako emaitza horiek lortu dituena. Ez dugu ahaztu behar, Piasperen kasuan bezala, bertako zein erakunde autonomikoen oniritzia zuela, eta, ondoren, aukeratutako eremuak «inguruaren ingurumen-sentsibilitate handia» zuela. Baina hori horrela bazen proiektua planteatu zutenean. Argi dagoena da orain horrela ikusi badute, biztanleriaren sektore zabal batek horrela ikustarazi duelako eta bere defentsa eskatu duelako dela.

(Jarraitu irakurtzen)